Του Φώτη Ηλιόπουλου*
Η Οδοντιατρική φροντίδα έχει σκοπό να διασφαλίσει για τον κάθε ασθενή μια λειτουργική οδοντιατρική σύγκλειση και να εξασφαλίσει την μακροχρόνια παραμονή στο στόμα υγιών δοντιών, ώστε να μην διαταραχθούν οι λειτουργίες της φώνησης, της κατάποσης και της μάσησης.
Σε μια οικονομική συγκυρία που η Ελλάδα γιατρεύει τις πληγές της από τα δύσκολα χρόνια των Μνημονίων, οι οικογένειες έχουν περιορισμένες δυνατότητες για Οδοντιατρική φροντίδα. Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ της 25ης Ιανουαρίου 2024, ο μισθός μιας μέσης οικογένειας επαρκεί για 19 μόλις ημέρες, ενώ 1 στα 2 νοικοκυριά κάνει περικοπές για να μπορέσει να περάσει το υπόλοιπο του μήνα! Και το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής: Πώς θα μπορέσει μια οικογένεια να απευθυνθεί για τα μέλη της στον Οδοντίατρό της, όταν τα οικονομικά της δεν το επιτρέπουν;
Πού ακριβώς εδράζεται το φιλολαϊκό προφίλ ενός κράτους πρόνοιας όταν όπως διαφαίνεται εδώ και δεκαετίες δεν έχει ενσκήψει συνειδητά καμία κυβέρνηση πάνω από το εν λόγω πρόβλημα με οργανωμένο σχέδιο και με προτεινόμενες λύσεις;
Πάγιο αίτημα της Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας εδώ και πάρα πολλά χρόνια είναι να ενταχθούν οι οδοντιατρικές δαπάνες και να καλύπτονται σε μεγάλο μέρος τους από τον ΕΟΠΥΥ. Σε όλες τις προηγμένες χώρες της Ευρώπης, με τις οποίες θέλουμε να συγκρινόμαστε, υπάρχει κρατική βοήθεια για τις οδοντιατρικές εργασίες, με το Κράτος να αποτελεί τον βασικό αρωγό των πολιτών του.
Στην Ελλάδα η οδοντιατρική περίθαλψη δεν παρέχεται από το ασφαλιστικό σύστημα εδώ και 40 χρόνια, ενώ την τελευταία κυρίως δεκαετία η Κοινωνική Ασφάλιση απέχει ουσιαστικά από την χρηματοδότηση της στοματικής υγείας και την παροχή οδοντιατρικής φροντίδας.
Σύμφωνα με πρόσφατη Έκθεση του ΟΟΣΑ για την Υγεία αναφέρεται ότι, “η παροχή οδοντιατρικής φροντίδας εμφανίζεται ως σημαντικός δείκτης των ακάλυπτων υγειονομικών αναγκών και της συνολικής ανισότητας στην Υγεία. . Στην Έκθεση “Ελλάδα- Προφίλ Υγείας 2021” του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναφέρεται ότι στην Ελλάδα η δημόσια δαπάνη για οδοντιατρική περίθαλψη είναι 0% της συνολικής, ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος στην ΕΕ είναι 31% ! Ταυτόχρονα , στο συνολικό όγκο των ιδιωτικών πληρωμών για την υγεία , στην Ελλάδα η οδοντιατρική περίθαλψη αφορά το 4,5%, ενώ στην ΕΕ το 1,4%. Έτσι, η χώρα μας καταγράφει το τρίτο υψηλότερο ποσοστό μη καλυπτόμενων αναγκών οδοντιατρικής φροντίδας στην Ευρώπη (1 στα 12 άτομα) , με ακόμα υψηλότερο ποσοστό (1 στα 6 άτομα) μεταξύ των χαμηλότερων εισοδηματικών ομάδων”.
Πάγιο αίτημα της Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας είναι να συμπεριληφθεί η οδοντιατρική περίθαλψη στον προϋπολογισμό για την χρηματοδότηση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας σε ποσοστό 5% επί των δημόσιων δαπανών .
Τέλος, να επισημάνουμε ότι θα είναι καλό η χώρα μας, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να έχει την τόλμη να συγκρίνει την παροχή οδοντιατρικών υπηρεσιών και οικονομικής στήριξης και αρωγής με τις υπόλοιπες ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες, κράτη-μέλη. ‘Αλλωστε, στόχος θα έπρεπε να είναι, η δημιουργία ενός κράτους πρόνοιας που θα αγκαλιάζει όλους τους πολίτες και θα βελτιώνεται συνεχώς προς αυτή την κατεύθυνση και όχι η επανάπαυση και ο εφησυχασμός στα καλώς πεπραγμένα.
*Φώτης Ηλιόπουλος
Ειδικός Ορθοδοντικός
Υποψήφιος Ευρωβουλευτής - Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ
