Της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου
Με την ευκαιρία της παράστασης που τον έφερε ξανά στην Πάτρα, από την οποία έφυγε ...εξαιτίας της, ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Κώστας Καζάκος, είπε να δώσει και μια συνέντευξη τύπου, για να αποχαιρετήσει με αυτό τον τρόπο και... τυπικά το θέατρο της πόλης που άφησε στα κρύα του λουτρού, έχοντας εξασφαλίσει με τη μέθοδο του κομματικού σωλήνα και την παρουσία του δημάρχου Κώστα Πελετίδη στη σημερινή συγκέντρωση ωραιοποίησης της κατάστασης, προκειμένου να αναχωρήσει με επίσης κομματικά χειροκροτήματα κι ας έπεσε θύμα του έρωτος για τα ιδιωτικά κεφάλαια κι ας άφησε ακέφαλο το ΔΗΠΕΘΕ της τρίτης μεγαλύτερης πόλης, έρμαιο στους πειραματισμούς του κάθε άσχετου παράγοντα, πριν λήξει η θητεία του και η αντοχή μας.
Η σημερινή παράσταση στο Μπάρυ, ήταν απολογιστική, χωρίς απολογισμό. Και το πλέον αστείο; Κατέληξε να είναι απολογητική της πόλης στον καλλιτέχνη που της ήρθε φορητός και την εγκατέλειψε ...μουλωχτός, καθώς χωρίς να αισθάνεται στο ελάχιστο την ανάγκη αυτός ή ο δήμαρχος της Πάτρας να δώσουν εξηγήσεις για το φιάσκο, βγήκαν στην επίθεση, καταλογίζοντας σκοπιμότητα στην κριτική που δέχθηκαν, αφήνοντας πίσω τους και ένα διφορούμενο "θα είμαι παρών" το οποίο ακούστηκε περίπου ως απειλή, καθώς κανείς δεν κατανόησε με ποιά μέθοδο θα συμβεί αυτό, πολλοί δε υποψιάστηκαν ότι στο μυαλό των παραγόντων της Μαιζώνος ίσως να βρίσκεται η φαεινή ιδέα της λειτουργίας του θεάτρου με τη μέθοδο της υψηλής επιτήρησης από τον Περισσό με τον Καζάκο σε ρόλο συμβούλου εκ του μακρόθεν και τον Τερζή σε ρόλο δημιουργού προγράμματος, επιφωτιστικού για τις μάζες.
Από τη σημερινή παράσταση που ήταν πιο κακοπαιγμένη και από αυτή του Οιδίποδος επί Κολωνώ, (ως λένε οι κακές γλώσσες για την παραγωγή που...μάγεψε τον Καζάκο σε βαθμό εγκατάλειψης της ...κοκκινωπής Πάτρας που τον διόρισε σε ασφαλές πόστο), κρατάμε το γεγονός ότι χρειάστηκε να φτάσει ο Αύγουστος, να έρθει δηλαδή στα μέρη μας λόγω του προγράμματος της περιοδείας, για να τύχει να τον δούμε. Ένα διήμερο στο διεθνές φεστιβάλ και μάλιστα σε προνομοιακή ημερομηνία, είναι ένας λόγος να θυμηθεί ότι ξέχασε να αποχαιρετήσει την πόλη.
Μένουμε επίσης έκθαμβοι μπρος στην τρελή χαρά και τη συγκίνηση που κατέβαλε τον δήμαρχο για την ...απιστία του σύντρόφου του όπως και μπρος στο γεγονός ότι δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να υποδυθεί έστω για τα μάτια του ανώνυμου θιασώτη τον ρόλο του ως εκπροσώπου των Πατρινών, κρύβοντας τον ενθουσιασμό του για το γεγονός ότι ο εκλεκτός του τον εγκατέλειψε αφήνοντας δικαιωμένους όλους όσοι τον είχαν υποδεχθεί με λογική, ως αποδείχθηκε, επιφύλαξη.
«Σήμερα δεν είναι μια καλή ημέρα γιατί πλέον και τυπικά δεν θα έχουμε τον Κώστα Καζάκο», είπε σχεδόν δακρύζοντας και είναι η μόνη περίπτωση δημάρχου που έχει υποπέσει στην αντίληψή μας να θρηνεί επειδή τον παράτησε και μάλιστα για έναν ιδιώτη, αυτός που ο ίδιος επέλεξε και για τον οποίο έδωσε μάχη με πυρομαχικά εκ του κομματικού στρατοπέδου, φθείροντας το προφίλ του για κάτι που τελικώς αποδείχθηκε κομματική υποχρέωση με ημερομηνία λήξης. Η Πάτρα και το θέατρό της, δεν έχουν ανάγκη από υπεράσπιση σου λέει ο δήμαρχός της. Άλλωστε τι, για αυτή τη δουλειά εκλέγεται ο δήμαρχος; Όχι βέβαια.
Υπενθυμίζουμε στον κ. Πελετίδη ότι είναι αυτός που επέβαλε ως κομματικό φερέφωνο τον Καζάκο σηκώνοντας στο πόδι την πόλη και διώχνοντας τον καθόλα επιτυχημένο Αμπαζή αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις του συνόλου των ανθρώπων του πολιτισμού και όχι μόνο. Του θυμίζουμε επίσης ότι χρωστάει ένα συγνώμη για αυτό, αν βεβαίως μπορέσει να βρει χρόνο από τα αναφιλητά και τις ευχαριστίες, ή απο το σιγοντάρισμα των αστείων αιτιάσεων του- ως αποδείχθηκε- ιδιωτόφιλου καλλιτέχνη, βάση των οποίων δέχθηκε επιθέσεις από ΜΜΕ και πολίτες επειδή είναι ...αριστερός.
Τέλος του θυμίζουμε το βασικότερο. Ότι ο Καζάκος για τον οποίο όπως είπε ο Πελετίδης επί λέξει, δίδαξε με τη στάση του ήθος, είναι αυτός που έβαλε έναν ιδιώτη θιασάρχη, πάνω από την λαϊκή φαντασίωση του Περισσού και τις ανάγκες του θέατρου της Πάτρας.
Με αυτό το ήθος έχουμε πολλά βιογραφικά να του προτείνουμε. Αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα τα χρειαστεί. Άλλωστε μας απείλησαν δις. "Θα είναι παρών" είπαν και ειλικιρινά... σκιαχτήκαμε.
Ένα δεν μας είπε ο Καζάκος φεύγοντας συγκινημένος και ο Πελετίδης μένοντας.. ικανοποιημένος. Αφού όλα είναι ρόδινα, η διαχείριση αρίστη, τα οικονομικά εξ αυτής (της διαχείρισης) ανθηρά και η ιδεολογία σθεναρή, τότε ο καλλιτεχνικός διευθυντής γιατί ..έφυγε; Και εν τέλει, ποιός από τους λόγους που τον έκαναν να έρθει εξέλιπε και τον οδήγησε στο να αποχωρήσει;
Για να μην τρελαθούμε κιόλας....
