Mε δυο σπουδαία καλλιτεχνικά σχήματα, ένα από την Ελλάδα και ένα από το εξωτερικό θα κορυφωθεί το φετινό Jazz+Πράξεις, που διοργανώνει ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας. Η μουσική βραδιά θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 9 Ιουνίου στις 21.00 στο Αίθριο του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου.
Στο πρώτο μέρος θα εμφανιστεί το καινοτόμο ντουέτο HusBand αποτελούμενο από τον Μιχάλη Σιγανίδη και τον Χάρη Λαμπράκη, που θα μας παρουσιάσει μια ξεχωριστή μουσική πρόταση με τη συνδρομή της ποίησης, ενώ στο δεύτερο μέρος η συγκλονιστική τζαζ του Nat Birchall, εμφανώς επηρεασμένη από το μουσική του John Coltrane, θα επιφυλάξει το ιδανικό φινάλε για το «Jazz+Πράξεις 2018». Το Nat Birchall Quartet θα εμφανιστεί αποκλειστικά για το «Jazz+Πράξεις».
Μιχάλης Σιγανίδης-Χάρης Λαμπράκης
DAM (dramatizedambientmusic) είναι η δημιουργία "μουσικών συνάψεων" μεταξύ καταγραμμένου ηχητικού υλικού (document) και ζωντανής μουσικής δράσης (fiction). Ο αυτοσχεδιασμός - απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη αυτής της μουσικής σκέψης - μεταμορφώνει κάθε φορά "το ίδιο πάντα τραγούδι", σε νέο υλικό.
O Μιχάλης Σιγανίδης (κοντραμπάσο, ηλεκτρική κιθάρα, φωνή, samples) θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με συνθέσεις του και αυτοσχεδιασμούς με τον Χάρη Λαμπράκη (νέι, πλήκτρα, φωνή, samples).
Θα παιχτούν κομμάτια από όλη του τη δισκογραφία και θα ακουστούν ποιήματα των Μίλτου Σαχτούρη, Ομάρ Καγιάμ, Λέοντα Κουκούλα, Τάσου Ναούμ, Γιάννη Ζήκα, Γιώργου Σιγανίδη και στίχοι του συνθέτη, μαζί με ηχογραφημένα θραύσματα λόγου και ήχων.
Θα προβληθούν ακόμα, τα μικρού μήκους βίντεο που επιμελήθηκε ο Γιάννης Πειραλής: Οι μπαγκέτες του Κώστα Αναστασιάδη, Σκύμνοι ωριόμενοι, Das Phaenomen, Audition Παπαδιαμάντη, Κοιμάστε σαν πουλάκι;, bio, Lacrimae No 9480967824659.
Ο Μιχάλης Σιγανίδης είναι Έλληνας μουσικός, συνθέτης και στιχουργός. Παίζει κοντραμπάσο και κιθάρα και αποτελεί μέλος της ελληνικής τζαζ σκηνής. Είναι σταθερό μέλος των Χειμερινών Κολυμβητών και των Primavera en Salonico. Συνεργάζεται ακόμα στις προσωπικές του δουλειές με μουσικούς της σύγχρονης αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής σκηνής στην Ελλάδα υπό διάφορα σχήματα, όπως το Συγκρότημα Λαμπράκη, οι Φίλοι Μίλτου Σαχτούρη (Φ.Μ.Σ.), The Hus-Band, Siganidis Tours κ.α. Η μουσική του χαρακτηρίζεται από έντονο αυτοσχεδιαστικό στυλ με επιρροές από την παραδοσιακή μουσική. Χρησιμοποιεί ακόμα στις συνθέσεις του ηχητικά κολάζ ηχογραφήσεων. Συνθέτει μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Δίσκοι: "Μικρός αδερφός" (1987), "Το Πρωί και το Βράδυ", με τον Θοδωρή Ρέλλο (1990), "Το Τραίνο-Φάντασμα Φίλος" (1995), "Μικρές αγγελίες" (1999), "Basse- classe", με το Συγκρότημα Λαμπράκη (2002), "Sabbath lift", με το Συγκρότημα Λαμπράκη (2006), "Οι Άλλοι", live με τους Φ.Μ.Σ.(2009), "97%" (2014). Έχει συνεργαστεί με τραγουδοποιούς - τραγουδιστές ( Ηρακλή Πασχαλίδη, Ισίδωρο Παπαδάμου, Γιώργο Μακρή, Νίκο Παπάζογλου, Αργύρη Μπακιρτζή, Νίκο Πορτοκάλογλου, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Μαριώ κ.α.) και με πολλούς μουσικούς της τζαζ.
Ο Χάρης Λαμπράκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και ξεκίνησε να παίζει μουσική σε νεαρή ηλικία, έχοντας πολλούς και καλούς δασκάλους. Αποφοίτησε από το Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης και το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών με κατεύθυνση στην εθνομουσικολογία. Είχε την τύχη να συνεργαστεί με σημαντικούς μουσικούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό όπως τους Haig Yazdjian, Σαβίνα Γιαννάτου, Μιχάλη Σιγανίδη, Ross Daly, Κώστα Τατσάκη, Περικλή Παπαπετρόπουλο, Χρίστο Τσιαμούλη, Αντώνη Απέργη, Bijan Chemirani, Michel Doneda, Manuel Gil και άλλους και έχει συμμετάσχει σε πολλά μουσικά σχήματα (Primavera en Salonico, On Eira, Occasional Dream, Project 37 κ.α.). Έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 150 μουσικές παραγωγές στην ελληνική και διεθνή δισκογραφία (ECM, Helico, Λύρα κ.α.) ως μουσικός και συνθέτης και σε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ευρώπη, Αμερική, Ασία, Αυστραλία, Αφρική) παίζοντας παραδοσιακή, τζαζ, world, σύγχρονη και αυτοσχεδιαζόμενη μουσική. Έχει επίσης συνθέσει μουσική για θέατρο. Τα τελευταία 20 χρόνια συμμετέχει σε ηχογραφήσεις και συναυλίες ανά τον κόσμο, ενώ παράλληλα διδάσκει νέυ δίνοντας σεμινάρια και masterclasses. Το 2006 συνίδρυσε το Χάρης Λαμπράκης Quartet με το οποίο έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ («Θέα» και «Μετέωρα»), που έχουν λάβει κολακευτικές κριτικές.
Nat Birchall Quartet
Τη σκυτάλη θα πάρει το εξαιρετικό κουαρτέτο του κορυφαίου Άγγλου σαξοφωνίστα και συνθέτη Nat Birchall, που έχει κερδίσει επίλεκτη θέση στο διεθνές τζαζ στερέωμα.
Το Nat Birchall Quartet αποτελείται από τους Nat Birchall (τενόρο και σοπράνο σαξόφωνο), Adam Fairhall (πιάνο), Michael Bardon (κοντραμπάσο) και Andy Hay (ντραμς),
Ο Nat Birchall χαρακτηρίστηκε από τον γίγαντα της τζαζ Gilles Peterson ως "ένας από τους καλύτερους μουσικούς στο Ηνωμένο Βασίλειο". Ο σαξοφωνίστας Nat Birchall είναι ένας από τους θησαυρούς της τζαζ της Μεγάλης Βρετανίας. Παίζοντας τενόρο και σοπράνο σαξόφωνο, είναι ηγέτης της μπάντας, συνθέτης και ενορχηστρωτής (και περιστασιακός DJ) ο οποίος έχει τραβήξει την προσοχή των ακροατών με τον γεμάτο ψυχή και βαθιά συναισθηματική ένταση ήχο και την πνευματική μουσική του.
Ένα από τα πιο καυτά ονόματα της ευρωπαϊκής τζαζ, που η βαθιά ειρηνική, πνευματική μουσική του τον καταξίωσε σαν μια μοναδική φωνή σε διεθνές επίπεδο. Το περιοδικό Mojo έγραφε πως ο ήχος του Άγγλου σαξοφωνίστα και συνθέτη Nat Birchall ακολουθούσε την spiritual παράδοση του John Coltrane και όντως έτσι ήταν. Αλλά ο Birchall είναι κάτι περισσότερο από συνεχιστής του ήχου του Coltrane. Υπάρχει η αίσθηση της ηρεμίας και του βάθους της αίσθησης στη μουσική του Birchall, που θυμάται περισσότερο από τις σημειώσεις του Coltrane και την επιθυμία για ειλικρινή, βαθιά επικοινωνία. Αυτή η – πνευματική κυρίως – προσήλωση στο κολτρεϊνικό σύμπαν, ακολουθεί τον Birchall τα τελευταία τριανταέξι χρόνια, παρά το γεγονός ότι στην αρχή ακολούθησε διαφορετικά μουσικά μονοπάτια. Υπήρξε στενός συνεργάτης του Τούρκου Οkay Temiz, ενώ ασχολήθηκε με την hip hop σκηνή και τους Corner Crew, μπάντα με σαφείς επιρροές από τη jazz. Μέσα στα χρόνια, οι μουσικές αναζητήσεις του Birchall γίνονταν όλο και πιο σύνθετες και η ενασχόλησή του με την spiritual κληρονομιά του Coltrane, μετουσιώθηκε σε μια αριστοτεχνική, πλην όμως περισσότερο εσωτερική έκφραση μέσα από το σαξόφωνο.
Με την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ “Sixth Sense” το 1999, οι “γνώστες” της βρετανικής jazz σκηνής από το Λονδίνο άρχισαν να μιλούν για μια αποκάλυψη. Έως σήμερα έχει κυκλοφορήσει 9 αριστουργηματικά άλμπουμ (το “Invocations” συμπεριλήφθηκε στην λίστα του Monitors για τα καλύτερα άλμπουμ του 2015 από όλα τα είδη της μουσικής και το “Creation” κατέκτησε το 2016 την πρώτη θέση του καλύτερου τζαζ άλμπουμ στον κόσμο στη λίστα των 20 καλύτερων δίσκων από το UKVIBE, ενώ σε χαμηλότερες θέσεις υπήρξαν άλμπουμ των Keith Jarrett, Avishai Cohen και άλλων τζαζ γιγάντων), που έχουν αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από το σύνολο του διεθνούς τύπου: BBC, Guardian, All About Jazz, Down Beat, Mojo Magazine, Jazzwise, Jazzman, Jazz Journal, The Independent, Morning Star, Echos Magazine και πολλά άλλα.
Το Record Collector έγραψε για τη μουσική του: «ένα θαυμάσια ανάγλυφο σύνολο, το οποίο, σε αυτές τις αβέβαιες στιγμές, είναι ένα ηχητικό μανιφέστο για την ειρήνη, την αρμονία και την ενότητα. Η μουσική του, ανήσυχη και ευχάριστα γαλήνια, έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει τον ακροατή σε ένα άλλο βασίλειο και να δημιουργήσει την αίσθηση μιας σπάνιας, διαφορετικής ομορφιάς».
Ο τρόπος που δουλεύει ο Birchall ως αρχηγός της μπάντας είναι μετριοπαθής και επιτρέπει στους μουσικούς μια ανοιχτή επικοινωνία- όπως ακριβώς και στη σύνθεση η μουσική παίρνει τη δική της μορφή και κατοικεί μέσα στους μουσικούς χωρίς να υπάρχει ανάγκη για μια προκαθορισμένη κατεύθυνση. «Δεν λέω στους μουσικούς να παίξουν έτσι ή αλλιώς. Είναι ένα είδος τέλειας ποιότητας, ο κάθε μουσικός προσθέτει κάτι δικό του στον χαρακτήρα του κομματιού, καθώς τα παίζουμε. Γιατί αυτή είναι η μουσική που πρέπει να την αισθανθείς, να την πιστέψεις αλλιώς δεν θα δημιουργηθεί». Ένα από τα μεγάλα προτερήματα του Birchall ως αρχηγού της μπάντας είναι ότι αφήνει τους συναδέλφους του να αναπτύξουν τις ιδέες τους και να εκφραστούν ελεύθερα στη μουσική. «Όλοι γνωρίζουν καλύτερα από μένα το μουσικό τους όργανο. Πρέπει να δώσετε στους ανθρώπους αρκετό περιθώριο για να παίξουν οι ίδιοι».
Μουσική γεμάτη χρώματα, αρώματα και συναισθήματα που ξεδιπλώνει τη μαγευτική της δύναμη και τον αστείρευτο πλούτο της.
«Για να ακούσουμε την ουσία ενός πραγματικού μουσικού που συνδυάζει ταυτόχρονα πνεύμα και ψυχή, ο Nat Birchall, ο τενόρο σαξοφωνίστας από το Glossop, ακτινοβολεί αυτά με τον τρόπο ενός Coltrane, ενός Ayler, ενός Tchicai, ενός John Gilmore ή ενός Pharoah Sanders», γράφει το Morning Star.
Ο Nat Birchall γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στη Βοριοδυτική Αγγλία. Εκεί, στις εξοχές του Lancashire και τη μουντάδα του Manchester, δύσκολα θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι “φυτρώνει” jazz και μάλιστα στα καλύτερά της, αλλά, o Nat Birchall ήταν αυτός που έσπασε τη σιωπή. Γεννήθηκε το 1957 σε ένα χωριό του βρετανικού Βορρά και εκεί που θα περίμενε κανείς ότι τα νιάτα του θα τα πέρναγε κολλημένος με τους Joy Division και την μετα-πανκ σκηνή του Μάντσεστερ, αυτός έδειχνε την αφοσίωσή του σε κάτι τζαμαϊκανούς μάστορες του σαξόφωνου, σαν τον τεράστιο Tommy McCook και το ολόφωτο βασίλειο της dub. Ο Nat ασχολήθηκε όσο λίγοι με το σαξόφωνο, και το 1999, με την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ “Sixth Sense”, οι “γνώστες” της βρετανικής jazz σκηνής από το Λονδίνο άρχισαν να μιλούν για μια αποκάλυψη.
«Μια πανέμορφη, λυρικότατη και απλή στo σύνολό της jazz. Πρέπει να παίζει κανείς με όση περισσότερη ψυχή μπορεί, να είναι πειστικός για τις προθέσεις του. Δεν υπάρχει κάποιο κρυμμένο νόημα μέσα σε όλα αυτά, μόνο η αλήθεια για το πως νοιώθει κανείς τη μουσική», λέει ο Birchall, o οποίος συνεχίζει με το ίδιο πάθος το εσωτερικό του ταξίδι στον πλανήτη της Jazz.
Η συνέχεια για τον Βρετανό μουσικό τον βρήκε στο ίδιο μονοπάτι που με πίστη και αφοσίωση ακολουθούσε όλα αυτά τα χρόνια. Το 2015 ηχογράφησε τον έβδομο προσωπικό του δίσκο με τίτλο “Invocations” στην εταιρεία Jazzman Records και το καλοκαίρι του 2016 κυκλοφόρησε το όγδοο με τίτλο “Creation”. Κύριο χαρακτηριστικό στον ήχο αυτού του άλμπουμ η συνύπαρξη δύο ντράμερς.
Το τελευταίο άλμπουμ του Nat Birchall με τίτλο «Cosmic Language» κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2018 από την Jazzman. Πρόκειται για μια ξεχωριστή ηχογράφηση με το ινδικό αρμόνιο που παίζεται από τον Adam Fairhall και διαθέτει πρωτότυπες συνθέσεις "Man From Varanasi", "Humility" και "Dervish".
Ο Nat και οι συνάδελφοί του παίζουν με ανιδιοτελή κίνητρα και την εστίαση που απαιτούνται για να τους επιτρέψουν να «στοχεύσουν» βαθιά μέσα στην ανθρώπινη ψυχή. Πολύ διαφορετική από τα πιο σύγχρονα τζαζ στυλ που παίζονται σήμερα, η μουσική έχει μια διαχρονική ομορφιά που θα αντέξει τη δοκιμασία του χρόνου.
«Φανταστείτε τον Paul Motian και τον Jack De Johnette να ανταλλάσσουν ιδέες με έναν πνευματικό, βαθύ και πνευματικό τρόπο και θα βρίσκεστε κοντά στην πραγματικότητα», σημειώνει το UkVibe για το άλμπουμ του «Creation».
Έχει εκδώσει τους ακόλουθους δίσκους: «The Sixth Sense» (6th Sense, 1999), «Akhenaten» (Jazzman Records, 2009), «Guiding Spirit» (Gondwana, 2010), «Sacred Dimension» (Gondwana, 2011), «World Without Form» (Sound Soul And Spirit, 2012), «Live in Larissa» (Sound Soul And Spirit Records, 2014), «Invocations»(Jazzman Records, 2015), «Creation» (Sound Soul & Spirit, 2016) και «Cosmic Language» (Jazzman Records, 2018), αρκετούς από αυτούς και σε βινύλιο που υπεραγαπά. Άλλωστε είναι δεινός συλλέκτης δίσκων.
Όλη η μουσική είναι μια πνευματική επικοινωνία- είναι μία παγκόσμια γλώσσα, μία συνομιλία με το παρελθόν και το μέλλον, ένας χορός με την τεχνολογία, ένα κλαδί που προσφέρεται σε έναν άγνωστο. Μιλάει στους γηραιότερους και στους νεότερους σε μία γλώσσα που επικοινωνεί πέρα από τη γλώσσα, εκφράζει και προκαλεί συναισθήματα και σκέψεις την ίδια στιγμή, είναι ταυτόχρονα σώμα και πνεύμα, θόρυβος και σιωπή, πρόθεση και ατύχημα: είναι η αποσύνθεση των αντιθέσεων, ο φευγαλέος θόρυβος που γίνεται αιώνια προσευχή, η μεταβίβαση του πνεύματος σε ήχο. Η μουσική είναι η έκφραση της ενότητας, όπου η διαφορετικότητα είναι ταυτόχρονα αποδεκτή και εμπεριέχει την αρχή, από την οποία μπορεί ένας καινούργιος κόσμος να αναγεννηθεί. Όπως παρατήρησε ο Roland Kirk: «το να κάνεις μουσική είναι να συνομιλείς με τα πνεύματα». Είμαστε τυχεροί που η μουσική του Nat Birchall μας επιτρέπει να ακούσουμε για άλλη μια φορά τους ήχους του κόσμου τους.
Τιμές εισιτηρίου
10 ευρώ